November 2020 kreeg mijn moeder, onze collega en vriendin de diagnose ALS. Ze was toen 51 jaar.

Na de eerste shock verwerkt te hebben probeerde ze nog zoveel mogelijk te genieten en mooie herinneringen te maken. Dat ging met vallen en opstaan. Met een lach en een traan. Dat kon Carmen heel goed.

Inmiddels laat haar lichaam haar steeds meer in de steek en is Carmen compleet rolstoelafhankelijk en kan niet meer zonder hulp van anderen. Het grote genieten zijn kleine geluksmomentjes geworden. ALS is een echte sluipmoordenaar.

Helaas is er nog steeds geen medicijn / behandeling voor deze vreselijke ziekte en kunnen we alleen maar toekijken hoe Carmen verder achteruit gaat. Daarom gaan wij 2,2 km zwemmen in de Amsterdamse Grachten om daarmee zoveel mogelijk geld in te zamelen voor onderzoek naar ALS. Er MOET een medicijn / behandeling gevonden worden.

Help jij mee?